[Teatr] Spektakle w Solskim - informacje prasowe
-
małopolska2
- Archont
- Posty: 521
- Rejestracja: 20-12-2010, 18:24
-
Teatr Tarnów -
Autor tematu - Archont
- Posty: 563
- Rejestracja: 29-03-2011, 16:23
- Lokalizacja: Tarnów
- Kontakt:
-
Teatr Tarnów -
Autor tematu - Archont
- Posty: 563
- Rejestracja: 29-03-2011, 16:23
- Lokalizacja: Tarnów
- Kontakt:
"Piosenki o..." na VII Przeglądzie Przedstawień Istotnych "Przez Dotyk"
W programie odbywającego się od 28 września do 6 października VII Przeglądu Przedstawień Istotnych "Przez Dotyk" organizowanego przez Teatr im. Adama Mickiewicza w Częstochowie znalazł się spektakl "Piosenki o wierze i poświęceniu".
Sztuka Przemysława Wojcieszka to rozważania o duchowości i seksualności. To próba zdefiniowania miejsca, w którym jest współczesny człowiek- ten żyjący w zgiełku miasta, a jednak potrzebujący religii i drugiego człowieka.
Przegląd Przedstawień Istotnych "Przez Dotyk" jest organizowany od 2007 rok. To przegląd zjawisk teatralnych ostatnich lat, tematów, konwencji i form. Każdego roku na deskach częstochowskiego teatru można oglądać najciekawsze spektakle polskiej sceny.
Hasłem przewodnim tegorocznego Przeglądu Przedstawień Istotnych "Przez Dotyk" jest "Kobieta". Tegoroczne przedstawienia będą poruszały m.in. kwestie związane z macierzyństwem, byciem matką, kobietą współczesną uwikłaną.
w różne dylematy życiowe.W ramach imprezy zaprezentowanych zostanie siedem wybranych przez teatr tytułów z całego kraju - oprócz tarnowskiego spektaklu wystawione zostaną m.in. "Caryca Katarzyna" Teatru im. Stefana Żeromskiego w Kielcach, "32 Omdlenia" Teatru Polonia w Warszawie, "Matki" Teatru Nowego w Zabrzu, czy też "Klarę"z Teatru Powszechnego z Warszawy.
W programie odbywającego się od 28 września do 6 października VII Przeglądu Przedstawień Istotnych "Przez Dotyk" organizowanego przez Teatr im. Adama Mickiewicza w Częstochowie znalazł się spektakl "Piosenki o wierze i poświęceniu".
Sztuka Przemysława Wojcieszka to rozważania o duchowości i seksualności. To próba zdefiniowania miejsca, w którym jest współczesny człowiek- ten żyjący w zgiełku miasta, a jednak potrzebujący religii i drugiego człowieka.
Przegląd Przedstawień Istotnych "Przez Dotyk" jest organizowany od 2007 rok. To przegląd zjawisk teatralnych ostatnich lat, tematów, konwencji i form. Każdego roku na deskach częstochowskiego teatru można oglądać najciekawsze spektakle polskiej sceny.
Hasłem przewodnim tegorocznego Przeglądu Przedstawień Istotnych "Przez Dotyk" jest "Kobieta". Tegoroczne przedstawienia będą poruszały m.in. kwestie związane z macierzyństwem, byciem matką, kobietą współczesną uwikłaną.
w różne dylematy życiowe.W ramach imprezy zaprezentowanych zostanie siedem wybranych przez teatr tytułów z całego kraju - oprócz tarnowskiego spektaklu wystawione zostaną m.in. "Caryca Katarzyna" Teatru im. Stefana Żeromskiego w Kielcach, "32 Omdlenia" Teatru Polonia w Warszawie, "Matki" Teatru Nowego w Zabrzu, czy też "Klarę"z Teatru Powszechnego z Warszawy.
-
małopolska2
- Archont
- Posty: 521
- Rejestracja: 20-12-2010, 18:24
No ja na miejscu co niektórych z Teatru tarnowskiego zaczął bym już trząść porami, bo gdyby się okazało, że np. Urząd Miasta lub nie daj Boże Ryszard eŚ. otrzymywali darmowe wejściówki do teatru w formie łapówki to radzę wstawać o 5.50 codziennie, myć zęby, ubierać się i czekać na walenie w drzwi.
Ciepiela - co dziś zrobiłeś dla Tarnowa?
-
Teatr Tarnów -
Autor tematu - Archont
- Posty: 563
- Rejestracja: 29-03-2011, 16:23
- Lokalizacja: Tarnów
- Kontakt:
OFK TALIA 2013 oficjalne wyniki
PROTOKÓŁ
Jury XVII Ogólnopolskiego Festiwalu Komedii Talia, odbywającego się w dniach od 21 do 30 września 2013 r. w Teatrze im. Ludwika Solskiego w Tarnowie, obradujące w składzie:
- Dorota Kamińska - Przewodnicząca
- Julia Mark
- Łukasz Drewniak
- Michał Smolis
Po obejrzeniu dziewięciu przedstawień konkursowych jury postanowiło przyznać następujące nagrody i wyróżnienia:
Grand Prix w wysokości 15 tysięcy złotych oraz Statuetkę Talii przedstawieniu „Paw Królowej” Doroty Masłowskiej z Narodowego Starego Teatru w Krakowie,
– reżyser, - scenografa,
Jury uznało, że „Paw królowej” jest przedstawieniem najśmieszniejszym, najmądrzejszym, najbardziej nowatorskim i najlepiej zagranym.
Jury przyznaje również trzy równorzędne nagrody aktorskie – każda w wysokości 3 tysięcy złotych:
- Przemysławowi Buksińskiemu za błyskotliwe prowadzenie improwizacji scenicznych w przedstawieniu „Czarna Talia, czyli na granicy rozsądku”
- Łukaszowi Chrzuszczowi za twórczą kontynuację postaci Obywatela Piszczyka w przedstawieniu „Piszczyk”
- Piotrowi Polkowi za wyczucie konwencji farsy i precyzyjną, dopracowaną w każdym detalu konstrukcję postaci Franka w przedstawieniu „Jak się kochają w niższych sferach”
Oraz trzy wyróżnienia aktorskie – każde w wysokości 1000 złotych:
- Matyldzie Baczyńskiej za odważne połączenie żywiołowości i psychologii postaci w roli Catherine Givings w przedstawieniu „W pokoju obok”
- Monice Wencie – Hudziak za nutę szaleństwa i wyczucie scenicznego absurdu w roli Sabriny Daldry w przedstawieniu „W pokoju obok”,
- Michałowi Czadernie za dojrzałość i świadomość sceniczną w przedstawieniu dyplomowym „Love & Information”
Dorota Kamińska
Julia Mark
Łukasz Drewniak
Michał Smolis
PROTOKÓŁ
Jury XVII Ogólnopolskiego Festiwalu Komedii Talia, odbywającego się w dniach od 21 do 30 września 2013 r. w Teatrze im. Ludwika Solskiego w Tarnowie, obradujące w składzie:
- Dorota Kamińska - Przewodnicząca
- Julia Mark
- Łukasz Drewniak
- Michał Smolis
Po obejrzeniu dziewięciu przedstawień konkursowych jury postanowiło przyznać następujące nagrody i wyróżnienia:
Grand Prix w wysokości 15 tysięcy złotych oraz Statuetkę Talii przedstawieniu „Paw Królowej” Doroty Masłowskiej z Narodowego Starego Teatru w Krakowie,
– reżyser, - scenografa,
Jury uznało, że „Paw królowej” jest przedstawieniem najśmieszniejszym, najmądrzejszym, najbardziej nowatorskim i najlepiej zagranym.
Jury przyznaje również trzy równorzędne nagrody aktorskie – każda w wysokości 3 tysięcy złotych:
- Przemysławowi Buksińskiemu za błyskotliwe prowadzenie improwizacji scenicznych w przedstawieniu „Czarna Talia, czyli na granicy rozsądku”
- Łukaszowi Chrzuszczowi za twórczą kontynuację postaci Obywatela Piszczyka w przedstawieniu „Piszczyk”
- Piotrowi Polkowi za wyczucie konwencji farsy i precyzyjną, dopracowaną w każdym detalu konstrukcję postaci Franka w przedstawieniu „Jak się kochają w niższych sferach”
Oraz trzy wyróżnienia aktorskie – każde w wysokości 1000 złotych:
- Matyldzie Baczyńskiej za odważne połączenie żywiołowości i psychologii postaci w roli Catherine Givings w przedstawieniu „W pokoju obok”
- Monice Wencie – Hudziak za nutę szaleństwa i wyczucie scenicznego absurdu w roli Sabriny Daldry w przedstawieniu „W pokoju obok”,
- Michałowi Czadernie za dojrzałość i świadomość sceniczną w przedstawieniu dyplomowym „Love & Information”
Dorota Kamińska
Julia Mark
Łukasz Drewniak
Michał Smolis
-
Teatr Tarnów -
Autor tematu - Archont
- Posty: 563
- Rejestracja: 29-03-2011, 16:23
- Lokalizacja: Tarnów
- Kontakt:
Podsumowanie sezonu 2012/2013
Sezon 2012/2013 artystom Solskiego minął pracowicie. A czy jest coś przyjemniejszego niż bycie docenianym za efekty tej pracy?
Pierwsza pochwała wygłoszona została przez krytyków biorących udział w ogólnopolskim podsumowaniu sezonu w miesieczniku „Teatr”. W kategorii NAJLEPSZY TEATR Wojciech Majcherek pisał: Zwróciłbym uwagę na teatry, które ciekawie bronią się przed niezauważeniem, jak na przykład Teatr Zagłębia w Sosnowcu czy Teatr im.L.Solskiego w Tarnowie. Znamienne, że oba teatry prowadza młode dyrektorki". Łukasz Maciejewski dodał: "Pod nową dyrekcją Eweliny Pietrowiak drugi oddech złapał zapomniany przez lata Teatr im. Ludwika Solskiego w Tarnowie. Do tarnowskiego teatru powrócili nie tylko widzowie, ale również dobrzy reżyserzy i ciekawi aktorzy. Najlepszym przykładem jest prapremiera "Konstelacji" Nicka Payne'a w reż.Natalii Sołtysik.
Subiektywny spis aktorów teatralnych Jacka Sieradzkiego to coś, na co czekają wszyscy teatromani. Zofia Zoń, znana tarnowskiej publicznosci z kilku popisowych ról, znalazła się w kategorii „nadzieje”: Chyba po raz pierwszy pod słowami Wierszynina „zabierzcie ją” usłyszałem nie tylko rozpacz, ale i prawdziwy przestrach mężczyzny – tak nieokiełznana i rozdzierająca zdała się furia bólu jej Maszy, dotąd spokojnej, powściągliwej, delikatnie rozświetlonej nieoczekiwaną miłością. Miała świetny sezon w odnawiającym się pod dyrekcją Eweliny Pietrowiak tarnowskim Teatrze im. Solskiego, od owych „Trzech sióstr” poczynając przez również, choć inaczej, hamującą nadmiar uczuć Ewę z wojennego melodramatu Anny Wakulik „Bohaterowie”, przez popisowo zmienną, technicznie migotliwą rolę w polskiej prapremierze „Konstelacji” Nicka Payne, aż po fikającą koziołki i też niezwykle… namiętną owieczkę z bajki Agaty Biziuk „Babcia mówi pa, pa”. Radość gry, zmienność środków, trafność interpretacji – tylko bić brawo i patrzeć, co będzie dalej.
Hitem okazał się spektakl „Babcia mówi pa,pa”. Doceniony był już przez jury prestiżowego 19. Ogólnopolskiego Konkursu na Wystawienie Polskiej Sztuki Współczesnej, w którego ścisłym finale znalazł się tekst dramatu autorstwa Agaty Biziuk i Agnieszki Makowskiej. Dzięki „Babci...” Teatr im. Ludwika Solskiego w Tarnowie otrzymał także wyróżnienie Stowarzyszenia ASSITEJ za wysoki poziom artystyczny przedstawień dla dzieci i młodzieży, zwane ATESTEM - Świadectwem Wysokiej Jakości i Poziomu Artystycznego za 2012 rok. Atesty przyznaje co roku Kapituła Atestów złożona z wybitnych krytyków, członków Zarządu PO ASSITEJ i laureatów Nagrody im. Dormana.
Wśród wyróżnień warto również wymienić Złotą Różę tygodnika TEMI, nagrodę przyznaną Ewelinie Pietrowiak, dyrektor artystycznej Tarnowskiego Teatru, za wyprowadzanie tarnowskiej sceny na prostą po kilku latach marazmu i przyciągnięcie do teatru widzów.
Na dobry początek sezonu 2013/2014 zapraszamy więc Państwa do Teatru- po pierwsze, żeby zobaczyć efekty naszej pracy, po drugie, żeby nie dopuścić do powrotu marazmu. Zapracujmy wspólnie na pozytywne opinie w przyszłym roku. W końcu teatr nie istnieje bez Państwa- bez Widzów.
Zespół Teatru im. Solskiego w Tarnowie
Sezon 2012/2013 artystom Solskiego minął pracowicie. A czy jest coś przyjemniejszego niż bycie docenianym za efekty tej pracy?
Pierwsza pochwała wygłoszona została przez krytyków biorących udział w ogólnopolskim podsumowaniu sezonu w miesieczniku „Teatr”. W kategorii NAJLEPSZY TEATR Wojciech Majcherek pisał: Zwróciłbym uwagę na teatry, które ciekawie bronią się przed niezauważeniem, jak na przykład Teatr Zagłębia w Sosnowcu czy Teatr im.L.Solskiego w Tarnowie. Znamienne, że oba teatry prowadza młode dyrektorki". Łukasz Maciejewski dodał: "Pod nową dyrekcją Eweliny Pietrowiak drugi oddech złapał zapomniany przez lata Teatr im. Ludwika Solskiego w Tarnowie. Do tarnowskiego teatru powrócili nie tylko widzowie, ale również dobrzy reżyserzy i ciekawi aktorzy. Najlepszym przykładem jest prapremiera "Konstelacji" Nicka Payne'a w reż.Natalii Sołtysik.
Subiektywny spis aktorów teatralnych Jacka Sieradzkiego to coś, na co czekają wszyscy teatromani. Zofia Zoń, znana tarnowskiej publicznosci z kilku popisowych ról, znalazła się w kategorii „nadzieje”: Chyba po raz pierwszy pod słowami Wierszynina „zabierzcie ją” usłyszałem nie tylko rozpacz, ale i prawdziwy przestrach mężczyzny – tak nieokiełznana i rozdzierająca zdała się furia bólu jej Maszy, dotąd spokojnej, powściągliwej, delikatnie rozświetlonej nieoczekiwaną miłością. Miała świetny sezon w odnawiającym się pod dyrekcją Eweliny Pietrowiak tarnowskim Teatrze im. Solskiego, od owych „Trzech sióstr” poczynając przez również, choć inaczej, hamującą nadmiar uczuć Ewę z wojennego melodramatu Anny Wakulik „Bohaterowie”, przez popisowo zmienną, technicznie migotliwą rolę w polskiej prapremierze „Konstelacji” Nicka Payne, aż po fikającą koziołki i też niezwykle… namiętną owieczkę z bajki Agaty Biziuk „Babcia mówi pa, pa”. Radość gry, zmienność środków, trafność interpretacji – tylko bić brawo i patrzeć, co będzie dalej.
Hitem okazał się spektakl „Babcia mówi pa,pa”. Doceniony był już przez jury prestiżowego 19. Ogólnopolskiego Konkursu na Wystawienie Polskiej Sztuki Współczesnej, w którego ścisłym finale znalazł się tekst dramatu autorstwa Agaty Biziuk i Agnieszki Makowskiej. Dzięki „Babci...” Teatr im. Ludwika Solskiego w Tarnowie otrzymał także wyróżnienie Stowarzyszenia ASSITEJ za wysoki poziom artystyczny przedstawień dla dzieci i młodzieży, zwane ATESTEM - Świadectwem Wysokiej Jakości i Poziomu Artystycznego za 2012 rok. Atesty przyznaje co roku Kapituła Atestów złożona z wybitnych krytyków, członków Zarządu PO ASSITEJ i laureatów Nagrody im. Dormana.
Wśród wyróżnień warto również wymienić Złotą Różę tygodnika TEMI, nagrodę przyznaną Ewelinie Pietrowiak, dyrektor artystycznej Tarnowskiego Teatru, za wyprowadzanie tarnowskiej sceny na prostą po kilku latach marazmu i przyciągnięcie do teatru widzów.
Na dobry początek sezonu 2013/2014 zapraszamy więc Państwa do Teatru- po pierwsze, żeby zobaczyć efekty naszej pracy, po drugie, żeby nie dopuścić do powrotu marazmu. Zapracujmy wspólnie na pozytywne opinie w przyszłym roku. W końcu teatr nie istnieje bez Państwa- bez Widzów.
Zespół Teatru im. Solskiego w Tarnowie
-
Teatr Tarnów -
Autor tematu - Archont
- Posty: 563
- Rejestracja: 29-03-2011, 16:23
- Lokalizacja: Tarnów
- Kontakt:
RADA ARTYSTYCZNA - MATYLDA BACZYŃSKA
Matylda Baczyńska od 2011 roku aktorka tarnowskiego teatru. Gościnnie można ją było zobaczyć w Teatrze Słowackiego i Ludowym w Krakowie. W teatrze telewizji zagrała w spektaklach „Powidoki” (reż. M.Wojtyszko), „Góra Góry” (reż. P.Woldan). Zagrała m.in.: filmie „Korowód” (reż. J.Stuhr), „Święty interes” (M.Wojtyszko). Znana z seriali „Plebania” oraz „Ludzie chudego”. W 2012 roku otrzymała nagrodę „Nadzieja Roku” przyznawaną przez Radę Miasta Tarnowa.
Jak to się stało, że dołączyła Pani do Rady Artystycznej?
Radę Artystyczną w Naszym Teatrze powołał Dyrektor Naczelny - Rafał Balawejder. Fakt, że stałam się Członkiem Rady Artystycznej był dla mnie bardzo miłym, ale również wielkim zaskoczeniem.
Gdyby była Pani osobą decyzyjną o repertuarze, posiadała swój własny teatr, co byłoby w nim grane?
To jest bardzo trudne pytanie. Kiedy je pierwszy usłyszałam pomyślałam sobie: jasne, że przede wszystkim Witkacy! I Ibsen też. I Czechow. I Beckett. I Ionesco. I... Ale, jako aktorka zrozumiałam to pytanie tak: Gdyby była Pani osobą decydującą o repertuarze, posiadała swój własny teatr, to co by Pani w nim grała? Niewielka różnica? Ogromna! Jestem na początku, przynajmniej mam taką nadzieję, swojej drogi aktorskiej i jest bardzo wiele ról, które chciałabym zagrać, wiele tytułów, nad którymi chciałabym pracować i wielu autorów, z którymi chciałabym się zmierzyć...
Gdybym posiadała swój własny teatr i mogła decydować o repertuarze musiałabym sprawdzić na co chętnie przychodziłaby publiczność, a to zależałoby od tego, gdzie ten Mój Teatr by był. Nie próbowałabym jednak schlebiać wszystkim gustom widza, bo nie o to chodzi, ale chciałabym spróbować z tym widzem podjąć mądry dialog. O wszystkim, ale głównie o człowieku. Człowieku jako istocie, która otrzymała zdolność uczenia się i tworzenia, która nazwała Dobro i Zło, która wynalazła elektryczność, penicylinę, internet, stanęła na Księżycu... w końcu o człowieku, który sam może decydować kim jest i jakie znaczenie ma jego życie.
W książce „Lato Muminków" stara Emma, która całe życie sprzątała scenę w teatrze tłumaczy: „Teatr jest najważniejszą rzeczą na świecie, gdyż tam pokazuje się ludziom, jakimi mogliby być, jakimi pragnęliby być, choć nie mają na to odwagi, i jakimi są". Zgadzam się. Ale czy widz jest bardziej skłonny do refleksji kiedy usłyszy Olgę z „Trzech Sióstr” pytającą wprost „Po co żyjemy? Po co cierpimy? (...) Gdyby tylko wiedzieć, gdyby wiedzieć?” Czy z „Szewców” słowa pokrętne „Czy to tylko nie złudzenie, że my naprawdę nowe życie tworzymy? Może się tak łudzimy, aby ten komfort właśnie usprawiedliwić. A może rządzą nami siły, których istoty nie znamy? I jesteśmy w ich rękach marionetkami tylko. Czemu „mario” – a nie „kaśko-netkami”? Ha? To pytanie z pewnością minie bez echa, a w nim coś z pewnością jest? Każdy Widz jest inny i każdy jest dla Teatru ważny. Bo dla Widza właśnie powstaje i bez Widza umiera...
Nie potrafię w żaden sposób zgrabnie podsumować tej odpowiedzi. Pozostawiam ją zatem tak jak jest i żywię nadzieję, że jednym wyda się ona kompletna i zrozumiała, pozostali zaś uznają brak pointy za przejaw np. burzy myśli, której ogarnąć się nie da, nieposkromionego intelektu, który nijak nie daje się zamknąć w klatce słów, lub (w najgorszym wypadku) typowego dla artystów roztrzepania i ogólnego nieogarnięcia".
Czy powinna być Rada Artystyczna teatrów polskich, by wskazywać kanon teatralny, proponować tytuły do realizacji?
Moim zdaniem każdy powinien zobaczyć w teatrze choć jeden tekst Szekspira, Czechowa, Mickiewicza... wielkich nazwisk nie brakuje! Każdy powinien zobaczyć „coś ze starożytności" i „coś świeżego", każdy powinien mieć okazję zyskać świadomość co to znaczy pojęcie formy w teatrze... Każdy powinien mieć szansę zyskać wiedzę i pewnego rodzaju świadomość teatralną i wyrobić sobie swój gust, poznać swoje w kierunku teatru oczekiwania.. Ale przecież żaden teatr nie jest w stanie zapewnić swoim widzom pełnej edukacji teatralnej..
Mnie fascynuje Witkacy i załóżmy, że moim zdaniem powinien być obowiązkowy. Mój kolega z pracy może mieć zupełnie inne zdanie i wielbić tylko Czechowa, a jego kolega powiedzmy, że nie wyobraża sobie teatru, w którego repertuarze nie ma Moliera czy Zapolskiej, a koleżanka kolegi, kolegi uznaje tylko teatr, w którym jest „Mayday" i „Szalone nożyczki"... Ilu ludzi, tyle opinii.
Nie wydaje mi się, żeby taka Ogólnopolska Rada Artystyczna miała rację bytu. Czemu? Załóżmy, że po wielu, wielu godzinach dyskusji, po przebadaniu na wszystkie strony opinii publicznej i po wnikliwym zapoznaniu się z potrzebami społeczeństwa, po trudnych kompromisach poszczególnych członków Rady -zakładamy, że są to Wybitni Ludzie Teatru w Polsce- powstaje spis „Obowiązkowych Tytułów". Zatwierdza go jakaś Ważna Figura. Spis ten dochodzi do opinii publicznej, wywołuje masę dyskusji i protestów, bo wiele dzieł się w nim nie znalazło, nie zmieściły się -spis taki nie mógłby być przecież zbyt długi- a obecność kilku wydaje się niezrozumiała. Prawdopodobnie pierwsza fala protestów zabiera ze sobą kilka ofiar: niezadowolonych widzów, którzy publicznie oświadczają, że już do teatru nie pójdą, może kilku aktorów? może reżyserów? Możliwe, że zaczynają się pojawiać nowe prywatne teatry? Po jakimś czasie sprawa „przysycha", ale nie na długo. Na horyzoncie pojawi się ktoś, kto rozpocznie debatę na temat „Czy nie powinno się spisu Obowiązkowych Tytułów uaktualnić? Powstało przecież wiele nowych, świetnych sztuk! Dajmy społeczeństwu możliwość poznania twórczości współczesnych im dramaturgów". Takie rozwiązanie będzie miało swoich zwolenników i przeciwników. Kolejna fala oburzeń i protestów. W końcu naturalna potrzeba ludzka, by iść do przodu zwycięży i do spisu OT trafi kilka nowych sztuk, ale kilka starych -zostanie usuniętych I znowu protesty: „Jak to nie ma w OT Szekspira?!, "Jak to nie ma Dziadów?!". A potem znowu sprawa przyschnie, a potem znowu ktoś spróbuje zawalczyć o nowe i tak do końca świata. Tylko po co?
Moim zdaniem w zupełności wystarczy, że każde miasto zadba o to, żeby na stanowisku dyrektora artystycznego zasiadała osoba, która zna teatr i zna, lub chce poznać widzów i jego potrzeby. Jest przecież mnóstwo reżyserów, którzy mają pomysł na to jak zahaczyć widza i którzy robią to z wielkim powodzeniem. I co roku rodzą się nowi. I jest też wiele dzieł, które będą do siebie reżyserów przyciągać póki świat się kręci. I co roku będą powstawać nowe. Ja uważam, że powinniśmy pozwolić sprawom biec ich własnym rytmem. I jeżeli moc decyzyjna na poszczególnych scenach będzie spoczywać w rękach ludzi, którzy kochają teatr będziemy mieli zdrowy repertuar i szczęśliwych widzów.
--
Kulisy Solskiego
Matylda Baczyńska od 2011 roku aktorka tarnowskiego teatru. Gościnnie można ją było zobaczyć w Teatrze Słowackiego i Ludowym w Krakowie. W teatrze telewizji zagrała w spektaklach „Powidoki” (reż. M.Wojtyszko), „Góra Góry” (reż. P.Woldan). Zagrała m.in.: filmie „Korowód” (reż. J.Stuhr), „Święty interes” (M.Wojtyszko). Znana z seriali „Plebania” oraz „Ludzie chudego”. W 2012 roku otrzymała nagrodę „Nadzieja Roku” przyznawaną przez Radę Miasta Tarnowa.
Jak to się stało, że dołączyła Pani do Rady Artystycznej?
Radę Artystyczną w Naszym Teatrze powołał Dyrektor Naczelny - Rafał Balawejder. Fakt, że stałam się Członkiem Rady Artystycznej był dla mnie bardzo miłym, ale również wielkim zaskoczeniem.
Gdyby była Pani osobą decyzyjną o repertuarze, posiadała swój własny teatr, co byłoby w nim grane?
To jest bardzo trudne pytanie. Kiedy je pierwszy usłyszałam pomyślałam sobie: jasne, że przede wszystkim Witkacy! I Ibsen też. I Czechow. I Beckett. I Ionesco. I... Ale, jako aktorka zrozumiałam to pytanie tak: Gdyby była Pani osobą decydującą o repertuarze, posiadała swój własny teatr, to co by Pani w nim grała? Niewielka różnica? Ogromna! Jestem na początku, przynajmniej mam taką nadzieję, swojej drogi aktorskiej i jest bardzo wiele ról, które chciałabym zagrać, wiele tytułów, nad którymi chciałabym pracować i wielu autorów, z którymi chciałabym się zmierzyć...
Gdybym posiadała swój własny teatr i mogła decydować o repertuarze musiałabym sprawdzić na co chętnie przychodziłaby publiczność, a to zależałoby od tego, gdzie ten Mój Teatr by był. Nie próbowałabym jednak schlebiać wszystkim gustom widza, bo nie o to chodzi, ale chciałabym spróbować z tym widzem podjąć mądry dialog. O wszystkim, ale głównie o człowieku. Człowieku jako istocie, która otrzymała zdolność uczenia się i tworzenia, która nazwała Dobro i Zło, która wynalazła elektryczność, penicylinę, internet, stanęła na Księżycu... w końcu o człowieku, który sam może decydować kim jest i jakie znaczenie ma jego życie.
W książce „Lato Muminków" stara Emma, która całe życie sprzątała scenę w teatrze tłumaczy: „Teatr jest najważniejszą rzeczą na świecie, gdyż tam pokazuje się ludziom, jakimi mogliby być, jakimi pragnęliby być, choć nie mają na to odwagi, i jakimi są". Zgadzam się. Ale czy widz jest bardziej skłonny do refleksji kiedy usłyszy Olgę z „Trzech Sióstr” pytającą wprost „Po co żyjemy? Po co cierpimy? (...) Gdyby tylko wiedzieć, gdyby wiedzieć?” Czy z „Szewców” słowa pokrętne „Czy to tylko nie złudzenie, że my naprawdę nowe życie tworzymy? Może się tak łudzimy, aby ten komfort właśnie usprawiedliwić. A może rządzą nami siły, których istoty nie znamy? I jesteśmy w ich rękach marionetkami tylko. Czemu „mario” – a nie „kaśko-netkami”? Ha? To pytanie z pewnością minie bez echa, a w nim coś z pewnością jest? Każdy Widz jest inny i każdy jest dla Teatru ważny. Bo dla Widza właśnie powstaje i bez Widza umiera...
Nie potrafię w żaden sposób zgrabnie podsumować tej odpowiedzi. Pozostawiam ją zatem tak jak jest i żywię nadzieję, że jednym wyda się ona kompletna i zrozumiała, pozostali zaś uznają brak pointy za przejaw np. burzy myśli, której ogarnąć się nie da, nieposkromionego intelektu, który nijak nie daje się zamknąć w klatce słów, lub (w najgorszym wypadku) typowego dla artystów roztrzepania i ogólnego nieogarnięcia".
Czy powinna być Rada Artystyczna teatrów polskich, by wskazywać kanon teatralny, proponować tytuły do realizacji?
Moim zdaniem każdy powinien zobaczyć w teatrze choć jeden tekst Szekspira, Czechowa, Mickiewicza... wielkich nazwisk nie brakuje! Każdy powinien zobaczyć „coś ze starożytności" i „coś świeżego", każdy powinien mieć okazję zyskać świadomość co to znaczy pojęcie formy w teatrze... Każdy powinien mieć szansę zyskać wiedzę i pewnego rodzaju świadomość teatralną i wyrobić sobie swój gust, poznać swoje w kierunku teatru oczekiwania.. Ale przecież żaden teatr nie jest w stanie zapewnić swoim widzom pełnej edukacji teatralnej..
Mnie fascynuje Witkacy i załóżmy, że moim zdaniem powinien być obowiązkowy. Mój kolega z pracy może mieć zupełnie inne zdanie i wielbić tylko Czechowa, a jego kolega powiedzmy, że nie wyobraża sobie teatru, w którego repertuarze nie ma Moliera czy Zapolskiej, a koleżanka kolegi, kolegi uznaje tylko teatr, w którym jest „Mayday" i „Szalone nożyczki"... Ilu ludzi, tyle opinii.
Nie wydaje mi się, żeby taka Ogólnopolska Rada Artystyczna miała rację bytu. Czemu? Załóżmy, że po wielu, wielu godzinach dyskusji, po przebadaniu na wszystkie strony opinii publicznej i po wnikliwym zapoznaniu się z potrzebami społeczeństwa, po trudnych kompromisach poszczególnych członków Rady -zakładamy, że są to Wybitni Ludzie Teatru w Polsce- powstaje spis „Obowiązkowych Tytułów". Zatwierdza go jakaś Ważna Figura. Spis ten dochodzi do opinii publicznej, wywołuje masę dyskusji i protestów, bo wiele dzieł się w nim nie znalazło, nie zmieściły się -spis taki nie mógłby być przecież zbyt długi- a obecność kilku wydaje się niezrozumiała. Prawdopodobnie pierwsza fala protestów zabiera ze sobą kilka ofiar: niezadowolonych widzów, którzy publicznie oświadczają, że już do teatru nie pójdą, może kilku aktorów? może reżyserów? Możliwe, że zaczynają się pojawiać nowe prywatne teatry? Po jakimś czasie sprawa „przysycha", ale nie na długo. Na horyzoncie pojawi się ktoś, kto rozpocznie debatę na temat „Czy nie powinno się spisu Obowiązkowych Tytułów uaktualnić? Powstało przecież wiele nowych, świetnych sztuk! Dajmy społeczeństwu możliwość poznania twórczości współczesnych im dramaturgów". Takie rozwiązanie będzie miało swoich zwolenników i przeciwników. Kolejna fala oburzeń i protestów. W końcu naturalna potrzeba ludzka, by iść do przodu zwycięży i do spisu OT trafi kilka nowych sztuk, ale kilka starych -zostanie usuniętych I znowu protesty: „Jak to nie ma w OT Szekspira?!, "Jak to nie ma Dziadów?!". A potem znowu sprawa przyschnie, a potem znowu ktoś spróbuje zawalczyć o nowe i tak do końca świata. Tylko po co?
Moim zdaniem w zupełności wystarczy, że każde miasto zadba o to, żeby na stanowisku dyrektora artystycznego zasiadała osoba, która zna teatr i zna, lub chce poznać widzów i jego potrzeby. Jest przecież mnóstwo reżyserów, którzy mają pomysł na to jak zahaczyć widza i którzy robią to z wielkim powodzeniem. I co roku rodzą się nowi. I jest też wiele dzieł, które będą do siebie reżyserów przyciągać póki świat się kręci. I co roku będą powstawać nowe. Ja uważam, że powinniśmy pozwolić sprawom biec ich własnym rytmem. I jeżeli moc decyzyjna na poszczególnych scenach będzie spoczywać w rękach ludzi, którzy kochają teatr będziemy mieli zdrowy repertuar i szczęśliwych widzów.
--
Kulisy Solskiego
-
Teatr Tarnów -
Autor tematu - Archont
- Posty: 563
- Rejestracja: 29-03-2011, 16:23
- Lokalizacja: Tarnów
- Kontakt:
Teatr przyjazny seniorom
Teatr im. Ludwika Solskiego w Tarnowie został wyróżniony certyfikatem "Miejsce przyjazne seniorom". Wręczenie certyfikatu odbyło się 1 października podczas uroczystej gali organizowanej z okazji Dnia Tarnowskiego Seniora.
W konkursie organizowanym przez Urząd Miasta Tarnowa wyróżnione zostały miejsca najbardziej przyjazne Seniorom na mapie Tarnowa. Przyjazne w rozumieniu takie, które dysponują wachlarzem usług i świadczeń odpowiadających potrzebom seniorów.
- Od wielu lat Teatr im. Ludwika Solskiego zaprasza osoby starsze do jak najaktywniejszego uczestniczenia w kulturze. Seniorzy to ważna grupa widzów stanowiąca znaczny odsetek klientów Teatru Solskiego, a zarazem bardzo opiniotwórcze środowisko. W związku z zachodzącymi zmianami demograficznymi i społecznymi seniorzy są rosnącą grupą odbiorców oferty Teatru. Jest to powodowane dostępnością większej ilości wolnego czasu, jak i zdolnością do samoorganizacji - podkreśla Karolina Białas z Biura Organizacji Widowni.
W ofercie Teatru Solskiego znajduje się szereg preferencyjnych ulg dla seniorów - m.in. bilety ulgowe dla emerytów i rencistów, bilety grupowe dla słuchaczy Uniwersytetów III Wieku, a także bilety dla osób niepełnosprawnych. Swoją ofertę dla seniorów Teatr stara się promować poprzez kontakt ze stowarzyszeniami i organizacjami działającymi na rzecz seniorów. Budynek Teatru po zakończonej w 2011 roku modernizacji cechuje zwiększona funkcjonalność i brak barier architektonicznych dla osób niepełnosprawnych. To wszystko sprawia, że Teatr jest miejscem przyjaznym seniorom.
Dodatkowe informacje o ofercie dla seniorów można uzyskać w Biurze Organizacji Widowni codziennie od poniedziałku do piątku od 8.00 do 17.00 lub telefonicznie (14) 688 32 87, tel. kom. 784 976 026, e-mail: [email protected].
Serdecznie zapraszamy do współpracy!
Teatr im. Ludwika Solskiego w Tarnowie został wyróżniony certyfikatem "Miejsce przyjazne seniorom". Wręczenie certyfikatu odbyło się 1 października podczas uroczystej gali organizowanej z okazji Dnia Tarnowskiego Seniora.
W konkursie organizowanym przez Urząd Miasta Tarnowa wyróżnione zostały miejsca najbardziej przyjazne Seniorom na mapie Tarnowa. Przyjazne w rozumieniu takie, które dysponują wachlarzem usług i świadczeń odpowiadających potrzebom seniorów.
- Od wielu lat Teatr im. Ludwika Solskiego zaprasza osoby starsze do jak najaktywniejszego uczestniczenia w kulturze. Seniorzy to ważna grupa widzów stanowiąca znaczny odsetek klientów Teatru Solskiego, a zarazem bardzo opiniotwórcze środowisko. W związku z zachodzącymi zmianami demograficznymi i społecznymi seniorzy są rosnącą grupą odbiorców oferty Teatru. Jest to powodowane dostępnością większej ilości wolnego czasu, jak i zdolnością do samoorganizacji - podkreśla Karolina Białas z Biura Organizacji Widowni.
W ofercie Teatru Solskiego znajduje się szereg preferencyjnych ulg dla seniorów - m.in. bilety ulgowe dla emerytów i rencistów, bilety grupowe dla słuchaczy Uniwersytetów III Wieku, a także bilety dla osób niepełnosprawnych. Swoją ofertę dla seniorów Teatr stara się promować poprzez kontakt ze stowarzyszeniami i organizacjami działającymi na rzecz seniorów. Budynek Teatru po zakończonej w 2011 roku modernizacji cechuje zwiększona funkcjonalność i brak barier architektonicznych dla osób niepełnosprawnych. To wszystko sprawia, że Teatr jest miejscem przyjaznym seniorom.
Dodatkowe informacje o ofercie dla seniorów można uzyskać w Biurze Organizacji Widowni codziennie od poniedziałku do piątku od 8.00 do 17.00 lub telefonicznie (14) 688 32 87, tel. kom. 784 976 026, e-mail: [email protected].
Serdecznie zapraszamy do współpracy!
-
Dorota1975
- Rhetor
- Posty: 2028
- Rejestracja: 23-10-2009, 16:15
- Lokalizacja: TARNÓW
O! A to dlaczego nie?
Przecież TAAAKAAA promocja, wszędzie plakaty, potykacze, zapowiedzi, ba, bałem się otworzyć lodówkę, że mi wyskoczy "Lucynda Piękna", i nic?
Ciekawe ile poszło na promocję Sztuki Wielkiej, Pieniędzy Niemałych?
Super instytucja: pompuje się w nią z pieniądze z podatków w wysokości 2,7 mln + 1, mln +0,8 mln= 4,5 mln a "zakłada wyciągnięcie" niecałego 0,9 mln. Strata: 3,5 mln ! Ale, za to mamy kulturę i sztukę nawet w kryzysie
Doskonały przykład tego, jak na prywatne hobby idą pieniądze z podatków.
Podpowiem rozwiązanie: wprowadzić "abonament teatralny" dla każdego Tarnowianina: wystarczy 30,00 zł na rok, najlepiej doliczane do rachunku, może za wodę?
Dokładnie tyle, każdy z 120 tys. mieszkańców miasta zapłacił za niekorzystanie z teatru...
Przecież TAAAKAAA promocja, wszędzie plakaty, potykacze, zapowiedzi, ba, bałem się otworzyć lodówkę, że mi wyskoczy "Lucynda Piękna", i nic?
Ciekawe ile poszło na promocję Sztuki Wielkiej, Pieniędzy Niemałych?
http://tarnowskikurierkulturalny.blox.pl/2012/12/Tarnow-ma-budzet-na-2013-rok.htmlFunkcjonowanie teatru kosztuje: - 2,7 mln zł pochłaniają wynagrodzenia, kolejny blisko milion eksploatacja nowoczesnego budynku, a 800 tys. zł - realizacje artystyczne. Nawet przy zakładanych wpływach z biletów na poziomie 900 tys. zł, teatr nie będzie w stanie zrealizować wszystkich planów.
Super instytucja: pompuje się w nią z pieniądze z podatków w wysokości 2,7 mln + 1, mln +0,8 mln= 4,5 mln a "zakłada wyciągnięcie" niecałego 0,9 mln. Strata: 3,5 mln ! Ale, za to mamy kulturę i sztukę nawet w kryzysie
Doskonały przykład tego, jak na prywatne hobby idą pieniądze z podatków.
Podpowiem rozwiązanie: wprowadzić "abonament teatralny" dla każdego Tarnowianina: wystarczy 30,00 zł na rok, najlepiej doliczane do rachunku, może za wodę?
Dokładnie tyle, każdy z 120 tys. mieszkańców miasta zapłacił za niekorzystanie z teatru...
-
Jakub Kwaśny
- Rhetor
- Posty: 3060
- Rejestracja: 24-08-2009, 17:06
- Lokalizacja: Tarnów - Lwowska
- Kontakt:
Teatr to nie jest instytucja, która ma zarabiać. Owszem Teatr można zlikwidować, tylko żyjemy w XXI wieku. Na kulturę w Tarnowie i tak idzie stosunkowo niewiele pieniędzy. Takim minimum jest zdaje się 3% budżetu, czego w Tarnowie nie osiągamy.jamtex pisze:Super instytucja: pompuje się w nią z pieniądze z podatków w wysokości 2,7 mln + 1, mln +0,8 mln= 4,5 mln a "zakłada wyciągnięcie" niecałego 0,9 mln. Strata: 3,5 mln ! Ale, za to mamy kulturę i sztukę nawet w kryzysie
Doskonały przykład tego, jak na prywatne hobby idą pieniądze z podatków.
http://www.kubakwasny.pl" onclick="window.open(this.href);return false;
ponad > 22000 ml A Rh +, a TY?
ponad > 22000 ml A Rh +, a TY?
A dlaczego? Za Wielką Wodą rząd/miasta nie dotują teatrów i jakoś istnieją.Jakub Kwaśny pisze:Teatr to nie jest instytucja, która ma zarabiać
Jeśli mamy dopłacać po 3,5mln rocznie, to byłaby to decyzja jak najbardziej słuszna. Jakoś nie widzę nadwyżki w budżecie.Jakub Kwaśny pisze:Owszem Teatr można zlikwidować
-
małopolska2
- Archont
- Posty: 521
- Rejestracja: 20-12-2010, 18:24
- na wypłaty...